ترکیب یک دوره حرکات اصلاحی و تیپینگ ستون فقرات بر برخی پارامترهای بیومکانیکی پسران نوجوان مبتلا به کیفوز پشتی

چکیده پایان نامه افزایش قوس ناحی? پشتی به عنوان عارض? کیفوز شناخته می شود و بروز این ناهنجاری زمینه ایجاد اختلالات عضلانی در تنه و برخی مولفه های رفتاری و حرکتی را برای فرد مبتلا فراهم می سازد. با توجه به رشد تدریجی کیفوز از سنین پائین، ممکن است در سنین بالا ناتوانی های اجتناب ناپذیری از قبیل کوتاهی عضلات بین دنده ای، کاهش اتساع قفسه سینه، فرورفتگی سینه، گردی شانه ها، محدودیت حرکات اندام فوقانی، اشکالات تنفسی، خستگی زودرس، درد، آرتروز زودرس، کاهش ظرفیت های قلبی و ریوی و تغییر شکل مهره ها را برای فرد مبتلا همراه داشته باشد. اگر این ناهنجاری به موقع مورد توجه قرار گرفته و تحت درمان با حرکات اصلاحی یا وسایل کمکی قرار گیرد، سریع تر اصلاح می شود در حالی که در اثر عدم درمان، کیفوز پیشرفت نموده و تبدیل به کیفوز از نوع ساختمانی خواهد شد. استفاده از kinesio tape می تواند از طریق تحریک گیرنده های مکانیکی پوست و به دنبال آن افزایش فیدبک حسی ناحیه بانداژ شده به تسهیل انقباض عضلانی کمک کند. هدف این مطالعه بررسی اثر حرکات اصلاحی همراه با کاربرد kinesio tape بر میزان اندازه زاویه کیفوز، تعادل ایستا و پویا و میزان اتساع قفسه سینه نوجوانان پسر مبتلا به کیفوز جهت ارائه یک روش غیر تهاجمی در درمان این عارضه بود. در این مطالعه نیمه تجربی از میان 100 نفر از نوجوان در دسترس مبتلا به کیفوز منطقه 14 شهر تهران تعداد 35 نفربا میانگین سنی 31/0 ± 12 سال و اندازه زاویه کیفوز 40/4 ± 85/52 درجه و قد 31/7 ± 17/148سانتیمتر و وزن 05/8 ± 56/39 کیلوگرم انتخاب شده و پس از انجام پیش آزمون، به چهار گروه 1- حرکات اصلاحی، 2- تیپینگ، 3- ترکیب تیپینگ و حرکات اصلاحی و 4- کنترل تقسیم و جهت اطمینان از عدم وجود اختلاف معنا دار میان متغییرهای اندازه زاویه کیفوز و شاخص توده بدنی گروه ها از آزمون آنوا یک سویه استفاده شد. آزمودنی های گروه 1 و 3 طی 12 جلسه در مدت یک ماه در کلاس های حرکات اصلاحی شرکت نمودند و آزمودنی های گروه 2، هفته ای یک نوبت با کینزیوتیپ بانداژ شده و تا هفته بعد این بانداژ به صورت دائمی روی ستون فقراتشان چسبیده بود. آزمودنی های گروه 3 نیز با شرایط آزمودنی های گروه 2 بانداژ می شدند. گروه 4 نیز جهت کنترل اثر زمان، فقط در پیش آزمون و پس آزمون شرکت نمود. پس از گذشت 12 جلسه با شرایط ذکر شده آزمودنی ها دوباره مورد آزمون قرار گرفتند و تحلیل نتایج حاصله در هر گروه از آزمون تی زوجی و برای مقایسه اثر سه روش تجربی در بین گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغییره مانوا استفاده شد. آزمون های اندازه زاویه کیفوز به وسیله خط کش منعطف، میزان اتساع قفسه سینه به وسیله متر نواری، تعادل ایستا به وسیله تست لک لک و تعادل پویا به وسیله آزمون ستاره با شرایط یکسان در پیش آزمون و پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصله بیانگر تاثیرتمرین حرکات اصلاحی به جز تعادل ایستا بر کلیه متغییرهای وابسته بود (01/0? p) و یک دوره تیپینگ ستون فقرات بر اندازه زاویه کیفوز و میزان اتساع قفسه سینه آزمودنی ها تاثیر داشته و بر تعادل ایستا و پویای آنان تاثیر معناداری نداشته است (01/0? p) همچنین ترکیب یک دوره حرکات اصلاحی و تیپینگ ستون فقرات بر اندازه زاویه کیفوز، اتساع قفسه سینه، تعادل ایستا و پویای آزمودنی ها تاثیر گذار بوده است (01/0? p). نتایج به دست آمده از مقایسه روش های ذکر شده بیانگر وجود اختلاف معنادار میان تاثیر سه روش تجربی بر اندازه زاویه کیفوز، میزان اتساع قفسه سینه و تعادل پویا در هر سه گروه است( wilks’ lambda= : f= 6.63: p=0.001) اما اختلاف معناداری میان تاثیر سه روش بر تعادل ایستای هیچ یک از گروه های تجربی در پیش آزمون و پس آزمون مشاهده نشد(096/0 = p). همچنین مقایسه اختلاف میانگین متغییرهای وابسته در پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که تاثیر روش ترکیب تیپینگ و حرکات اصلاحی بر متغییر های وابسته از دو روش دیگر بیشتر است.